Tussen de bedrijven door

Tussen het leren door, zomaar wat foto's...


De taart die ik gemaakt heb tijdens de workshop van de S&C dagen


Schaduw...


Opstaan kleren aan eten en naar school toe gaan en lerenlerenlerenlerenleren


Jeee, we hebben een kerstboom :)

zondagen

Zo lang niet geschreven, zoveel gebeurd.

De zondagen inmiddels weer doorbrengend in een ijskoude, lege school. Schooltoneel. Dit jaar allemaal wat raar en anders gelopen dan ik had verwacht. Een week of vier geleden wilde ik hier nog bijna een blog posten over mijn teleurstelling en daarbij ook vertellen dat ik het toch nog steeds héél leuk vond om mee te doen met het toneel. Inmiddels heb ik wel de rol die ik zozozo graag wilde. Weliswaar voor twee van de vier avonden, maar hè dat zijn er toch maar mooi 2!
De tekst begint nu vorm te krijgen, het spel zelf nog niet, maar dat gaat goed komen :)
Eindresultaat zien? 10 en 11 februari komen kijken!!!

Examenstress, of misschien nog wel meer examenreisstress. Gelukkig, of niet, waren en zijn wij niet de enige. Nog frustrerender zou het zijn geweest als het bij iedereen helemaal prima zo gaan en bij ons niet. Beetje gemeen, maar het is wel zo.
Gelukkig ziet het er nu uit alsof het goed gaat komen.

Examens, nu nog die van school. Gaat ook goed komen, maar wel met hééél hard werken en stress en gedoe en uhhhhgggg.

Herfstzon

Ik heb de toetsweek weer overleefd, tenminste, ik moet mijn cijfers nog wel terug krijgen, maar alle stress is in ieder geval voor even de deur uit.
En wat voelt dat heerlijk zeg...

Vandaag uitgeslapen, brownies gemaakt en nu ben ik wat muziek aan het downloaden. Vanavond naar de stad en morgen naar Symphonica in rosso.
Niets moeten, gewoon lekker rustig aan doen.
Ja, ik voel me weer een beetje gelukkig :D

Boven en onderstaande foto maakte ik een paar weken geleden toen ik op weg was naar school. Er zijn zoveel 'gewone' plekjes in Den Haag die eigenlijk zo mooi zijn. Zo geeft de herfstzon 's ochtends als het helder weer is, zo'n mooi effect. En helaas heb ik geen perfecte camera, dus het is in het echt nóg mooier.
Tip: kijk dus gewoon wat vaker om je heen, naar dingen waar je eigenlijk elke dag zonder na te denken aan voorbij fietst... dat maakt je ochtend toch echt een stukje beter!



Joepiee vakantie :)

quotes en meer

Ik zou nu zo graag een lesje gogo-dance willen volgen nu, desnoods rondjes om de sloot skaten. Ik voel me bleeehg en ik weet waar het aan ligt, ik moet meer bewegen, meer sporten. Maar het fijne (ahum) is dat het niet gaat. De spieren in mijn voet en kuit protesteren, zelfs als ik stil zit. Wil ik ze een beetje koest houden zal ik zelf toch ook rustig aan moeten doen. En vandaar dat mijn concentratievermogen al zo'n week nergens meer te bekennen is. Ik heb vanmiddag huiswerk proberen te maken, maar niets lukte. Alles maar een beetje half gedaan en dan wordt ik nóg gekker van mezelf.
Iemand misschien een tip voor een sport waar je alleen de bovenkant van je lichaam voor nodig hebt? ;)

En dan nog iets anders; quotes
Misschien een beetje cliché, maar soms ook best opbeurend en mooi!
Die hierboven? Daar geloof ik wel in. Gewoon, soms moeten dingen zo zijn. Soms wordt je niet aangenomen voor een theaterklas, en later weet je dat dat is omdat je je op die andere school veel beter thuis voelt. En zo zijn er nog wel meer dingen. Everything happens for a reason. Soms zie je die reden alleen wat later, maar dat is niet erg.
Nog een die in ieder geval op mijn lijf geschreven staat:
You were only given this life beceause you're stong enough to live it.

Een reis

Vergeleken bij afgelopen week was de pws week zo fijn. Zelf bepalen wanneer, waar, hoelang, waaraan je werkt. Thuis komen en dan geen huiswerk hebben. Wat een verschil met hoe afgelopen week eruit zag. Oké het begon rustig, maandag en dinsdag viel ook nog wel mee. Woensdag ging nog, maar vanaf donderdag...
Ten eerste wordt er in een les minimaal 5x gezegd dat het je EXAMENJAAR is en dat je dus heel hard moet werken, veel moet doen, het heel zwaar is. Een leraar begon zelfs heel optimistisch het schooljaar met: Ja en dan na toetsweek 1 is het herfstvakantie, al zou ik het voor jullie geen vakantie willen noemen... Fijn, heel fijn :S
Ohja en wat we vooral moeten doen is elk uur van de dag inplannen: hier neem ik 5 minuten pauze en ohja hier leer ik even 13 hoofdstukken bio uit mijn hoofd.
Ik heb in vijf jaar op sorghvliet nog nooit, met uitzondering van de week voor de toetsweek, na het eten aan mijn huiswerk gezeten, en ook nog nooit aan mijn bureau boven op mijn kamer huiswerk gemaakt. En nu, in de eerste schoolweek heb ik al twee dagen na het eten mijn huiswerk gemaakt en was ik meer aan mijn bureau te vinden dan in de afgelopen 17 jaar.

Dit is nu wel een beetje een zeurblog hè? Al kan ik me wel voorstellen dat er nog heel wat andere mensen zijn die het ook zo voelen :P Aan de andere kant, het is wel een kort jaartje, én aangezien we toch non stop met van alles bezig zijn gaat het nóg sneller. En dan hebben we heeeel lang vakantie. Dan écht vakantie, zonder nog wat boekverslagen te moeten inhalen of weet ik wat nog meer. En als we nou met zn alle ons best doen, kunnen we daarna gaan doen wat we écht leuk vinden :)

When summer ends

Wanneer de zomer, of eigenlijk de zomervakantie op zijn einde loopt is daar sinds drie jaar altijd nog een klein feestje. Tot nu toe elk jaar wat verder weg, iets uitgebreider.

Je moet ergens beginnen als je 15 bent en op vakantie wilt, zonder ouders, met je beste vriendinnen. Wij begonnen in Haarlem. Twee nachtjes, de tijd van ons leven. Een stelletje Duitsers en je groot voelen als mensen denken dat je 17 bent. Twee nachtjes en daarna moe, maar voldaan naar huis.
Dat jaar erna naar Utrecht, Rianne ook mee en een dagje langer. Zonder Duitsers of wat dan ook, maar vooral veel en gezellig met elkaar. Mooie en onvergetelijke avondjes, gewoon op de kamer. Hoe simpel alles gewoon kan zijn om het leuk te hebben :)
Dit jaar de grens over, niet met vijf, maar met negen, helemaal afgereisd naar Antwerpen. Drie nachten, dat is een mooi aantal wil je niet om komen van het slaapgebrek en gek worden van elkaar. Want in die dagen maak je elkaar heel wat intensiever mee dan gewoon op school en af en toe een avondje uit. We hebben de dierentuin bezocht, wat nog best wel leuk was om gewoon weer eens een keertje te doen, we hebben terrasjes onveilig gemaakt en onze voeten van onze benen af gelopen en nog even het modemuseum door gesneld. Broodjes gegeten, sommige vaak met hamburger, andere lekker met wat anders ;) Het nachtleven van Antwerpen ontdekt, heel vals gezongen met twee jongens uit Utrecht en gekletst met mensen in de Irish pub.
Kortom vier mooie dagen, en drie slapeloze maar te gekke nachten!

Ben benieuwd waar de reis komend jaar naar toe zal gaan. Welk stukje verder en welk stukje anders...

Back to life

Zoals jullie zien heeft mijn blog weer een metamorfose ondergaan. Waarom? Wat verfrissing en vernieuwing in de hoop dat mijn geschrijf daar ook weer wat mee wordt opgefrist en vernieuwd. Want de laatste tijd lukt het niet meer zo.
Niet alleen hier, maar ook voor mezelf, gedichtjes en dagboek verhalen.
"Meestal ga ik schrijven," zo schreef mijn mede-blogster en lieve vriendin Robin. En meestal ga ik ook schrijven, maar de laatste tijd zit het een beetje vast.
Maar met deze nieuwe start hoop ik daar dan maar verandering in te brengen :)

Een nieuwe start, ook meteen aan de start van het nieuwe schooljaar, zoals ook wel te zien aan alle vers gekafte boeken hierboven op de foto :)
Ik weet niet zo goed wat ik moet denken, wat ik moet verwachten. Wordt het een leuk jaar, ben ik bang voor de examens, wordt het vooral veel stress? Ik denk dat ik nu gewoon het liefste wil dat het snel gaat. Ik ben inmiddels wel toe aan iets nieuws, iets anders. Maar natuurlijk heb ik wel zin in alle dingen die ik dit jaar nog ga doen, zoals het toneelstuk natuurlijk!

We zien het wel :)
Veel succes en plezier dit jaar allemaal!

Stoer

Stoer, dat is het enige goede woord wat ik ervoor kan verzinnen. Op naar Frankrijk om daar een ijssalon en lunchzaakje te beginnen. Alles zelf maken en alles vers. Een hoop voorbereiding: van een cursus Frans tot een opleiding ijs maken. Dat moet wel, anders is het echt niet te doen. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat bezig zijn. En dan vooral met de minder leuke dingen, zoals afwassen en schoonmaken. En maar hopen dat de mensen denken, goh dat ziet er leuk uit, laten we hier even gaan zitten om iets te drinken en te eten. Als je zelf ergens wilt gaan zitten voor een drankje of een hapje besef je je eigenlijk niet wat voor een plezier je de eigenaren doet als je hún zaakje uitkiest. Dat geldt natuurlijk voor de kleinere restaurantjes waar de eigenaren echt moeten leven van dat geld wat jij betaald.
Stoer is het om alle zekerheid die je hebt in Nederland: een mooi huis, een goede baan, veel vrije tijd achter je te laten en naar Rouen te vertrekken, waar je niets hebt en niemand kent.
Stoer zijn dus mij achterachternicht en haar vriend die dit hebben gedaan en sinds een maand Le brise glace runnen. Een ijssalon en lunchzaak met echt het alleralleraller lekkerste ijs van de wereld. En ik lieg niet, overdrijf niet omdat ik toevallig familie ben... nee het is écht zo.



Mocht je ooit in Rouen zijn,(Rouen is ook zeker de moeite waard) ga dan even langs en eet een ijsje. Niet alleen om jezelf een heel groot plezier te doen, maar ook de eigenaren een beetje!

http://www.facebook.com/pages/Le-Brise-Glace/201198609914526?sk=wall

The good life

De afgelopen blogs stelde niet zo heel veel voor, en ik vrees deze die ik nu ga schrijven ook niet. Maar ach wie wil lezen leest en anders niet toch?

Had ik al gezegd dat ik van vakantie houd? Bij deze dan!
Op een zeer zwarte vrijdag en wat nasleep na dan, (laten we het houden op een trauma aan duinrell rijker en een mobiel en id armer), geniet ik van de tijd die ik zelf mag invullen. De afgelopen twee dagen was ik vrij veel te vinden achter de computer. Veel films gedownload, geconverteerd, gesynchroniseerd... jaaa ik weet er nu alles van af ;) En het mooie is dat ze nu ook echt op mijn Samsung staan en mee kunnen op vakantie! Verder worstel ik me door het in oud Nederlands (voor mij dan he) geschreven boek Karakter. Iets minder om dat te moeten doen voor school in de vakantie, maar het gaat, het gaat. Verder ben ik vandaag ook begonnen aan iets wat wel heel leuk is, maar ook een heleboel werk: Het toneelstuk van dit jaar. Dat moet nog geschreven worden, onder andere door mij. Ik ga nog niets verklappen, (dat heb ik al een beetje teveel gedaan geloof ik aan een aantal mensen) jullie zullen er zeker nog heeeel veel meer van horen/lezen! Ik vraag me af of het ooit gaat lukken want ik heb het idee dat het best wel wat lastiger is dan ik me van te voren had voorgesteld. Maar met een beetje hulp van alles wat ik geleerd heb op Thaleia (alweer 2 weken terug;(), moet het uitwerken van de personages wel lukken!

Met een hoop boeken (Nederlands en frans) een script van Sophocles, een notitieblok en hopelijk mijn gitaar vertrek ik overmorgen naar Frankrijk.
Eerst zullen we drie nachtjes in Rouen verblijven. Niet zomaar ergens, maar bij mijn achternicht. Ooit schreef ik over haar. Het was toen december/januari en er lag heel veel sneeuw waardoor er geen treinen reden, net terwijl zij haar afscheidsfeestje gaf. Ook schreef ik dat je dit soort verhalen van mensen die in het buitenland een bedrijfje beginnen eigenlijk alleen maar op tv ziet in programma's als ik vertrek maar nu is het dus heel dichtbij.
Ze is samen met haar vriend een ijssalon en lunchzaakje begonnen. En ik heb altijd van die spontane ideeen, waar ik achteraf van denk.... o god waarom heb ik dat nou weer bedacht, maargoed als het meezit of tegen.. werk ik straks twee dagen in een ijssalon. Juist, nou heb ik wel mijn B2 gehaald, maar daarbij werd er niet aan mij gevraagd hoe je klanten bedient. Dus dat wordt nog spannend.
Na die drie dagen hebben we nog twee weken een huisje in Vendome gehuurd. Zo'n 180 km van Parijs af. Ik hoop dat er in Frankrijk wat minder regen zal vallen dan hier. Nouja anders heb ik altijd mijn boeken nog!

Dit was dus voor de komende tijd even een laatste blog!
Veel plezier met alles wat jullie nog van plan zijn!

P.s. De titel van deze blog is de titel van een liedje van Tim Myers. Hij heeft leuke liedjes!

Het begint met een V en eindigd op akantie

ja mensen, iedereen heeft hier een hap zand in zijn mond. waarom? omdat wij zo veel van thaleia houden!

Dit is niet mijn eigen onderschrift, maar ben het er wel mee eens ;)
Moet ook haast wel, omdat ik zelf ook op die foto sta.

Helaas geen duoblog op de terugreis. Rosa lag namelijk (heel charmant ;)) te slapen! En ik vermaakte me wel in de weer wat lege bus, die nu nog leger leek omdat er heel wat mensen lagen te slapen.
Wat een heerlijke week was dat om de vakantie mee te beginnen! Nog redelijk geluk gehad met het weer. Een middagje op het strand gelegen en een andere middag een watergevecht gehouden. Net zo lang tot er echt niemand meer droog was.
De workshop teksttoneel was ontzettend leuk! Leuke groep, leuke begeleiders en ik heb een heleboel geleerd en een hoop gelachen! Sowieso veel gelachen, niet alleen tijdens de workshop! Spelletjes gedaan, een quiz, een moordspel, getafelvoetbald en gevolleybald. Na het volleyballen had ik geen spierpijn in mijn armen, maar in mijn buikspieren, van het lachen.
Het is een beetje moeilijk om hier te schrijven, en sowieso om uit te leggen hoe zo'n week is. Een heleboel gezelligheid, jezelf zijn, iedereen hoort er bij.

Volgend jaar zeker weer! Maar vanavond eerst lekker poffertjes eten met iedereen en The lion king kijken bij Wijcher!

Thaleia15

Tijd voor een blog. Rosa (http://www.rosalitaa.blogspot.com) en ik maken vandaag een gezamelijke blog. "Huh wat?" Ja, want wij zitten nu samen in een (heel erg lege, maar wel gezellige) bus op weg naar Ameland. "Huh wat?" Ja op weg naar Ameland omdat Thaleia dit jaar daar zal plaatsvinden.

Wat is Thaleia? Thaleia is een "theaterkamp" dat elk jaar wordt gehouden in de eerste week van de zomervakantie. Je kunt kiezen uit verschillende workshops, waar je de hele week mee bezig bent. Nouja, meestal. 's Middags komt er vaak niet zo veel van omdat het veel te gezellig is en iedereen in de zon zit. Als die er is. Of men lakt nagels. Of men maakt T-shirts. Of men doet spelletjes. Of men sluit zich af van het kamp door zijn dan wel haar iPod heel hard aan te zetten en te gaan slapen omdat daar 's nachts over het algemeen weinig van komt.

Voor ons allebei is dit jaar de tweede keer. Vorig jaar deden wij allebei teksttoneel. Oftewel een toneelstuk instuderen.Rosa was een extreem egocentrische jongen die aan niets anders dan winnen en zichzelf kon denken.(Haar rol dan he)En ik speelde een "knurftje" Duidelijk rollen die ons op het lijf geschreven waren.

Dit jaar ga ik weer voor teksttoneel, maar Rosa heeft besloten om theatersport te gaan doen. We kunnen niet wachten tot we eindelijk weer kunnen deelnemen aan dit festijn!

Maar nu gaan we stoppen met bloggen en gezellig doen met mensen. We hebben nog wel één laatste boodschap voor jullie:

THAAAAA-AAAAA-AAAAAALEIA!

don't you remember

De laatste tijd zijn er veel dingen die me doen denken aan 'vroeger'

Dinsdag na de laatste toetsen besloot ik, nadat ik eerst 2 uur op de bank had gezeten met het heerlijke gevoel: ik hoef helemaal niets te doen als ik dat niet wil, om mijn kamer op te ruimen. Dat was nog al nodig kan ik rustig zeggen. Toen ben ik dus maar aan de grote klus begonnen. Ik heb niet alleen een beetje de dingen van de grond geraapt maar ook IN de kastjes en laadjes opgeruimd. Dan kom je een heleboel dingen tegen die daar al jaren liggen en waarvan het heerlijk is om die eindelijk eens weg te gooien. Van die nutteloze dingen waarvan je eerder nog geen afscheid van kon nemen.

Zo kwam ik een doosje tegen met brieven erin. Uit de tijd dat 'e-mail' nog een vaag begrip voor mij was en ik pas net kon smsen met mn eigen mobieltje. Het zijn brieven van toen ik in groep 6 en groep 7 zat. Ik had een beste vriendin, een 'hartsvriedin' zoals je dat op die leeftijd noemt. Zij ging na groep 6 van school af om aan haar balletcarriere te werken op het koninklijk conservatorium. We schreven elkaar brieven om te vertellen wat we hadden meegemaakt en om logeerpartijtjes af te spreken. Ik vond die brieven en ik las ze, brieven die zij aan mij stuurde. Het was raar om dat te lezen. Brieven van soms maar 4 regels:
Hoe gaat het?
Wanneer spreken we af?
Ik mis jou ook! x Do
Ik moest lachen om de dingen over 'onze club', 'de jongens top 10' en 'de tips'
Maar ik had tijdens het lezen van die brieven ook een naar gevoel. Tijdens het schrijven van die brieven zijn we de beste vriendinnen, wat ook duidelijk te lezen is. Inmiddels heb ik al meer dan 5 jaar geen contact meer met haar. Na een voorjaarsvakantie in groep 8 was het ineens over. Ik snap niet helemaal waarom, maar waarschijnlijk waren onze levens te verschillend en zijn we uit elkaar gegroeid. Zo kunnen die dingen dus gaan... Soms moet ik nog wel eens aan die 'hartsvriendin' denken, zoals bij het lezen van die brieven. En ben ik ergens ook wel een beetje trots dat ze nog steeds op het KC zit.
Die brieven heb ik trouwens nog niet weggegooid...

Donderdag ging ik met mn moeder mee naar de musical van groep 8 van haar school.
Ze voerden het op op sorghvliet, wat ook wel grappig was. Er was niet zoveel van te volgen, maar ik vond het zo leuk om te zien hoe die onschuldige 8ste groepertjes daar hun best stonden te doen. Niet wetend wat ze allemaal te wachten staat na de grote vakantie. En even voelde ik wat ik toen voelde, toen ik mijn eindmusical deed. Inmiddels zijn we al vijf jaar verder, maar volgend jaar ben ik eigenlijk weer een soort van 8ste groepertje... Misschien kon ik me dat gevoel daarom wel zo goed herinneren.

Vandaag was ik op Parkpop. Wat een hitte, maar wat een heerlijke muziek en sfeer!
Vorig jaar was ik niet geweest, dat jaar daarvoor wel. En vanmiddag zag ik ons dus toch weer even zitten, van die derde klassertjes...

24 uur

Wat je in 24 uur kunt doen? Nou het volgende bijvoorbeeld:

Om vier uur 's ochtends op staan en een half uurtje later op de fiets naar school zitten. Best apart om maar 4 auto's en 1 andere fietser tegen te komen, zo rustig dat het een soort van mooi is. In de bus, stoelen naar achteren kussen onder je hoofd en tja proberen nog wat te slapen. In mijn geval lukte dat niet, Sophie heeft daar en tegen heerlijk geslapen naast mij! Na 7 uurtjes in de bus waren we dan eindelijk in la plus belle ville du monde: Paris! Wat gegeten, wat rondgelopen en begonnen met een interview. Toen de Notre Dame bekeken. Glas in lood is zo verschrikkelijk mooi daar! Vervolgens door leuke straatjes met mooie gebouwen mét fanse balkonhekjes naar Centre Pompidou gelopen. Bah zo'n lelijk gebouw en al die Parijzenaars vinden het oh zoo mooi. We kregen een rondleiding, maar de enige die aan die man zn lippen hing was Ringnalda... tja. Het enige voordeel was dat het op dat moment heeeel hard regende maar verder vond ik het persoonlijk een beetje verspilling van de tijd, die we toch al niet zo veel hadden, in Parijs. Vervolgens met Rosa, Jiska en Sophie onze interviews afgemaakt en daarna lekker gaan winkelen. Heel gezellig en ook heerlijk gegeten;) Met een overheerlijke crêpe als afsluiter! Vervolgens weer met de hele groep naar het theater. Dat was echt leuk vond ik. Heel goed te volgen ondanks het zeer aanwezige gevoel van slaapgebrek! Daarna met sophie het allerlekkerste ijs dat er in Parijs te vinden is gegeten en nog even door Quartier Latin gelopen. Als afsluiter lekker een drankje gedaan in een leuk Parijs cafeetje. Terug in de bus weer de stoelen naar achteren en proberen in slaap te komen. Dit keer voor 2 uurtjes gelukt. Ik had zo'n pijn in mn benen dat ik echt in de meest rare houdingen op die stoel heb gezeten. En toen waren we op school om kwart voor zeven en kon ik weer terug fietsen. Thuis nog lekker drie uurtjes mn bed in gedoken en nu heb ik het idee dat het alweer midden in de nacht is, ondanks dat de zon nog schijnt buiten...

Even naar Parijs rijden, lang in de bus zitten en wat interviews houden in het Frans én het ook nog heel gezellig hebben... niet verkeerd voor 24 uur toch?

En toen was het alweer juni...

Zo zag het eruit toen ik vorig weekend zat te leren voor mijn herkansingen. Nu zul je denken wie gaat er in vredesnaam op de grond zitten? Maar ach, zoals je kunt zien had ik nog wat ruimte nodig. En eigenlijk zat het best lekker daar.

Heerlijk dit lange weekend. Woensdag naar huis en toen dacht ik mmm wat moet ik nog maken voor morgen...oh nee, ik hoef niets te maken voor morgen, morgen ben ik vrij! Donderdag wel een beetje idioot vroeg op om te softballen, maar het was lekker weer en we hebben dik gewonnen en het was eindelijk weer eens een beetje gezellig! Toen lekker bij mijn opa en oma in de tuin gezeten, gegeten en daarna opgepast. Vrijdag een beetje uitslapen en toen met mn opa, oma, vader, moeder en broertje naar het strand om te lunchen. Wessel en ik heerlijk in zee geweest en toen lekker gegeten en bruin geworden. Terug naar huis en oppassen. Gisteren met mn vader naar de markt, mijn boekverslag gemaakt en toen had ik het helemaal gehad. Ergens zei een stemmetje kom op ga huiswerk maken, ga een engels boek lezen, ga je franse spreekbeurt maken. Maar het was zulk lekker weer buiten en ik had GEEN ZIN. Super moe en keelpijn...
Vanmorgen weer vroeg mn bed uit, nu naast moe en pijn in mn keel ook verkouden. De wedstrijd gewonnen, maar t was niet echt een leuke wedstrijd...
En net heb ik mijn franse spreekbeurt gemaakt, wel met een concentratie van 0.0% dus of het wat geworden is...
Ik moet er echt voor zorgen dat die bui van: ik heb echt HELEMAAL NERGENS ZIN IN van de week weer over is...als ik moet beginnen met leren...
Dat is dan weer het nadeel van die dagen vrij...het lijkt op vakantie
AHH ik wil vakantie!

Liedje van april en meer

Oeps... dat zijn al drie maanden zonder liedje van de maand.
Bij deze een liedje wat me terugbrengt in de hotelkamer in Rome. Ja mensen ik heb nog steeds last van mijn 'omgekeerde heimwee'
Ik moet wel Rianne bedanken voor dit liedje, want zij had hem als eerste op haar i-pod staan en liet het aan mij horen. Het wil dat wij nogal dezelfde muziek smaak hebben, dus ben ik nu ook helemaal fan van dit nummer!

http://www.youtube.com/watch?v=is18gog9eTI

Er zijn in die afgelopen maanden nog wel meer liedjes voorbij gekomen, zoals de nummers van Ingrid Michealson, Fire van Bruce Springsteen, oh niet te vergeten de nummers van scouting for girls en World of hurt van Ilse de Lange (erg goed!) eeeen wake up everybody van John Legend. Ik ben echt een ei in het combineren van nummers bij zangers, dus ben ik drie dagen opzoek geweest naar van wie dat laatste nummer nou was en ben er uiteindelijk met hulp van mijn broertje achtergekomen dat het van John Legend is. Waarop mijn lieve Rianne reageerde: ohhh maar die heb ik al drie maanden op mn i-pod staan... Tja, ik ben nu eenmaal niet zo snel met muziek ;)

Rome leeft nog steeds met mij mee, of ik met Rome maar de schooldagen vliegen als een speer voorbij. Nog vier dagen, toetsweek en meivakantie. En toen we vandaag uitrekende hoeveel dagen we daarna nog moeten schrokken we ons allemaal een hoedje.
16,5 dagen 'les' na de meivakantie. Dat is niets, bijna niets, want we moeten ze nog wel overleven ;) evenals het tellen van vogels, het wroeten in het zand,het fietsen naar Engeland, het interviewen in Parijs, en het doorbrengen van de tijd met Amerikanen en nog even wat andere projectjes en een paar toetsen! Ach mensen, we hebben al bijna zomervakantie. Wie had dat kunnen denken :)

Heeel veel succes met tw 4 allemaal!

Rome 2011

Als ik een foto zou kiezen voor boven deze post zou dat er niet een zijn van een kerk. Ook geen van het Colloseum of van een fontein. Niet een van een beeld, een uitzicht of van koffie of van pizza. Het beste zou ik nog een foto kunnen kiezen van de hele groep. Lachend, in de zon, luisterend, wandelend en moe. Het is moeilijk om iets tastbaars uit te kiezen dat weergeeft hoe het was.

De uitspraak: Huil niet omdat het voorbij is, maar wees blij dat je het hebt meegemaakt, is misschien heel cliché maar slaat ergens wel op mij. Ik heb al heel snel de neiging om me kut te voelen als iets wat ik heel erg leuk vond voorbij is. In dit geval geeft het dus aan dat ik Rome heel erg leuk vind en nu last heb van een soort omgekeerde heimwee. Had mij nog maar een weekje daar gelaten, echt...

In een week nog nooit zoveel: gelachen, rare, nooit te vergeten situaties, uitspraken, gezelligheid, de leukste begeleiders, de liefste, het beste weer, het lekkerste ijs, de meeste kerken, de heerlijkste herinneringen.

En nu probeer ik toch weer het onmogelijke; iets uitleggen wat niet kan.
Het blijft een gevoel, het 'Rome 2011 gevoel'

Snuffelen

Voordat jullie helemaal beginnen te denken dat ik verdwenen ben, hier dan toch eindelijk weer een post!




Niemand kijkt bij ons in de vijfde meer raar op als je het over snuffelstage hebt. Een raar woord, maar inmiddels een algemeen begrip. Het is ook niet meer vreemd om een aantal mensen te horen zeggen dat ze bij een keizersnede zijn geweest, in een halve muziekstudio hebben gezeten of peuters hebben geobserveerd. Wat? Kinderen die nog gewoon in vijf gymnasium zitten? Ja, dat zijn nou snuffelstages.

Gisteren was het ook voor mij zover. Het plan: Ik zou een dagje met mijn eigen arts (kinderarts/endocrinoloog)in het Juliana kinderziekenhuis gaan meelopen. Nadat ik haar 1 minuut aan de telefoon had gehad en in die ene minuut ook een afspraak had gemaakt, was ik als de dood dat ze de afspraak helemaal vergeten was... Maar goed, zo ben ik dan weer. En zoals gewoonlijk was ik natuurlijk ook weer veel te vroeg, en kwam ze samen met de rest van het personeel gewoon om 7.43 aanwaggelen terwijl de bespreking om 7.45 begon. Ach, inmiddels al een stuk opgeluchter gingen we met een heleboel mensen door allerlei gangen tot we bij een vergaderruimte kwamen. Niet helemaal het eerste waar je bij een arts aan zou denken, maar dit hoort er dus ook bij. Na ongeveer 10 mensen de hand te hebben geschud, werd het duidelijk hoeveel verschillende mensen er bij zo'n diabeteswerkgroep (dat was het eigenlijk) zitten. Best bijzonder! 3 kinderartsen (endocrinologie, en in dit geval dus diabetes)3 diabetes-verpleegkundigen, 2 diëtistes, 2 maatschappelijkwerksters, een verpleegkundige en een administratief medewerkster. Het zijn dan een heleboel termen die zo vroeg in de ochtend aan je voorbij vliegen, maar redelijk begrijpen waar het over ging kon ik wel. Grappig om te zien is dat de verpleegkundige en diëtistes met agenda's en dikke dossiers aan tafel zitten en dingen opschrijven, en artsen eigenlijk alleen een papiertje en een pen bij zich hebben en nauwelijks iets opschrijven. Daarna hadden 'we'(eigenlijk alleen mijn dokter natuurlijk) dienst op de EHBO. Maar de gouden regel van mijn dokter: zoek de problemen niet op... Kijk of er iets is op de EHBO, zo niet ga vooral iets anders doen. Als ze je echt nodig hebben piepen ze je wel op. Haha, die piepers zijn trouwens de meest gehate dingen in een ziekenhuis kan ik wel zeggen:)Op de EHBO was het uitgestorven dus werden er wat dossiers doorgekeken, wat gebeld en wat heen en weer gelopen (gesnelwandeld!) Om half 11 was er vervolgens weer een bespreking: het patiëntenoverleg. Artsen zijn hele gezellige mensen die veel lachen, maar het is me wel duidelijk geworden dat ze wel moeten lachen, soms ook om misschien wel verschrikkelijke dingen, omdat ze het anders niet volhouden. Je moet zelf heel erg kunnen ventileren, wil je jezelf niet in alle narigheid verliezen. Want wat ik tijdens zo'n overleg al hoorde, daar wordt je niet echt heel vrolijk van. Natuurlijk werd het op de EHBO nu wel drukker en waren er geen 5 minuten waarin er geen pieper afging! Ik zei het al...die piepers... Na het MDO nog even langs de EHBO, gezeten en soep gegeten. (Nog een gouden regel: blijf goed voor jezelf zorgen!) Nog een patiëntje gezien en toen was het tijd om te lunchen. Dat moet tussendoor natuurlijk ook nog gebeuren! Tijdens de lunch met mijn dokter en een andere kinderarts gesproken over het 'arts zijn' en de studie geneeskunde en in het algemeen 'een studie kiezen' Toen had mijn dokter nóg een overleg, maar mocht ik lekker met een van de diabetes-verpleegkundige mee. Daarna weer met mijn eigen dokter op de Poli... en toen was de dag om 5 uur voor mij alweer over.

Thuis bezonk alles een beetje en werd het me duidelijk wat ik allemaal gedaan en gezien had. Mijn hoofd was vol met alle indrukken en ik besefte me dat het best speciaal was wat ik had gezien en gedaan had. Daarnaast is het echt een goede dag geweest om een beeld te krijgen van wat een (kinder)arts doet. Wat me heel erg mee viel is dat je als arts toch ook een goede band hebt met je collega's. Dat was veel meer dan ik van te voren had verwacht. Een nadeel zijn wel de 'administratieve klusjes' tussendoor. Maar ach, dat hoort erbij en dan weeg niet op tegen al het andere wat je doet, vind ik. Ik moet ook zeggen dat ik, nadat ik gisteren heb gezien wat je echt kunt doen, ik het helemaal niet boeiend meer vond om op school te zitten vandaag.

Tja, eerst toch nog even een heleboel jaartjes geduld hebben!

le printemps

Na een drukke eerste week op school viel het me pas op dat er al bomen zijn met bloesem, en dat de struiken langs de sloot ook alweer gele bloemetjes hebben. Maar dat was na de eerste week na de vakantie en inmiddels is het niet meer te ontkennen dat het volop lente is. Nu kun je er met het weer van vandaag nog over gaan twijfelen, maar ach, ik ga al een week in mijn 'zomerjas' naar school!
Nu de grote impact die mijn stage op mij had gemaakt weer een beetje gezakt is, staat er weer iets anders super leuks en spannends te gebeuren. ROMEROMEROME!!!
Als de mensen die het weer voorspellen het voor deze ene keer nou wel helemaal goed hebben, dan gaat het een geweldige week worden met zon, ijs, pizza en gezelligheid.
Mijn eerste keer vliegen, mijn eerste keer Italië!
School(werk) zweeft ergens op de achtergrond. Vanavond naar scouting for girls in het paard, morgen een toernooi weten te overleven, maandag en dinsdag nog 'gewoon' school, woensdag wordt ik 17 en hebben we Rome voorbereiding en donderdagochtend heeel vroeg vertrekken we dan.
Maandag staat er nog even een uitdaging op mij te wachten: bijles latijn geven....
Ach, moet wel goed komen toch?
En verder? Zit ik al lekker de hele dag op de bank, lekker de eetclub te lezen en een beetje te computeren. Ik heb de afgelopen weken hard genoeg gewerkt op school, dus dat schoolwerk komt ooit wel weer een keertje!
Sorry voor deze verschrikkelijk rommelige, nergens op slaande post.
Gewoon om even het begin van de lente te vieren!

JC

Eigenlijk zou ik nu aan mijn 'Max-Havelaar-verslag-voor-nederlands' moeten werken, maar ik vind dat ik jullie een blog over de afgelopen week verschuldigd ben. En daarbij komt ook nog dat ik blogs schrijven natuurlijk veel leuker vind.

Voor mij dit jaar geen boeiende rol, zingen is niet een van mijn kwaliteiten. Toch speelt de 'menigte' in deze Rock opera wel een hele grote rol. Met de kleinste rol maak je een toneelstuk, of verpest je het. Ach alleen het meedoen en het samen ergens aan werken geeft al zo'n joepie-gevoel.
Ik kan inmiddels wel zeggen dat ik een redelijk record vrije-tijd-op-school-doorbrengen op mijn naam heb staan. Nou kan ik daar wel over gaan zeuren en het is ook wel vermoeiend en druk, maar uiteindelijk is het het allemaal helemaal waard!

JC, een hele gewaagde musical waar ik in het begin zo mijn twijfels over had. Nu ik na elke voorstelling zoveel mensen zo enthousiast hoor en zie zijn, dan is het toch maar goed dat het zo gedaan is. Wycher, de held van deze musical (en terecht, als ik na de 6de keer gethsemane horen nog steeds kippenvel en tranen in mijn ogen krijg) en daarnaast nog zoveel meer talent en een heleboel gezellige mensen.

Vanavond is de laatste keer. Ik denk dat ik in een soort leegte val daarna: Niet meer hup meteen uit school door naar huis, huiswerk maken, op tijd eten, naar school, omkleden, opgemaakt worden, wachten, een goed stuk neerzetten, mensen enthousiast horen zijn, lol hebben achter de schermen, niet meer doodop maar voldaan veel te laat in bed en de volgende dag gewoon weer op tijd op school. Ach, ik vrees helaas dat ik me niet druk hoef te maken over dat ik het veel te rustig krijg, met de toetsweek voor de deur.
Maar eerst nog genieten van vanavond. Gister was een groot feest, vandaag hopelijk nog meer. Verder kan ik alleen nog zeggen tegen de mensen die niet geweest zijn: Jullie hebben echt iets gemist.
Oh en ik heb zooooooooooooooooooooooooooooo veel zin in het toneel van volgend jaar:D

sport vs. muziek

Ik kom uit een sport familie. Wat je je daarbij moet voorstellen is dat ik opgegroeid en opgevoed ben met sport.
Mijn opa en oma, moeder, tante en vader hebben vroeger allemaal heel fanatiek gehandbald of geturnd. Vanaf het moment dat ik een ik een bal kon vasthouden, leerde mijn opa mij om ermee te gooien. En zo snel het kon werd ik ook lid van de familie-handbalvereniging. Ik stopte om mijn drie zwemdiploma's te halen en ben daarna begonnen met softballen. Mijn broertje begon iets later als fanatiek voetballer. Zoals je ziet, een en al sport om mij heen. Natuurlijk werd ik nergens tot verplicht, maar zo loopt het nou eenmaal. En sporten vind ik ook niet vervelend want zoals je in een andere blog hebt kunnen lezen kan ik ook niet zonder beweging/sporten.
Ik vraag me dan wel eens af waar het nou vandaan komt dat ik zoveel van muziek en toneel houd. En ik vind het ook wel jammer dat ik niet wat meer met muziek en toneel ben opgevoed. Mijn vader heeft wel pianoles gehad en mijn moeder een tijdje gitaar gespeeld, maar ze vonden het of niet leuk of zijn er niet mee door gegaan.
Er is dus nooit echt aan mij gevraagd of ik een instrument wilde spelen of of ik op toneel les wil. En als je verder ook geen andere mensen om je heen hebt die een muziek instrument bespelen, geen voorbeelden dus, dan denk je er ook zelf niet zo aan. Tot het moment dat je een hoop mensen ontmoet die heel goed toneel kunnen spelen of een muziek instrument bespelen en je gaat denken: Dat wil ik ook. Maar dan zit je al in 4 Gymnasium en naast 3 keer per week softballen heb je niet heel veel tijd meer.
Toch heb ik afgelopen vakantie een klein beginnetje gemaakt, ik ben begonnen met gitaar spelen. Ik heb geen les, want daar heb ik echt geen tijd voor. Ik doe het als ik er tijd voor heb en ik vind het echt super leuk!
Gelukkig kan ik me op het gebied van toneel ook een beetje uitleven!
JC en het franse toneelstuk komen steeds dichterbij...daarover later meer!