Goodbye

Eigenlijk had ik nog een bericht willen posten over nagellak en over Thaleia. Helaas had ik te weinig tijd. Morgen om 5 uur vertrekken we naar Frankrijk.
4 dagen geleden mn tas nog uitgepakt, vandaag alweer ingepakt.
Ik heb echt zin om even weg te gaan. Heerlijk in het zonnetje met een boek en muziek. Of ronddobberen in het zwembad, laat opblijven, uit eten, niets hoeven. Dat is pas echt vakantie. Ook al heb ik al ruim 2 weken geen school meer, echt vakantie is het toch nog niet helemaal. Je hebt hier thuis afspraken en dingen die je nog moet doen enz. Op vakantie heb je dat niet.

Gister nog even afgesproken met mn lieverds. Na zo'n leuke week met allemaal hele gezellige mensen was ik toch ook wel heel blij om ze weer te zien en bij te kletsen.
De lieverds weten van zichzelf wie het zijn en ik hoop dat ze begrijpen dat, met hoeveel mensen ik het ook gezellig kan hebben, zij echt het belangrijkste voor mij blijven!

Fijne vakantie allemaal
x

Missen

Missen doe ik Thaleia natuurlijk, maar ik wilde ook over iets anders schrijven. Wat nu even heel erg door mijn hoofd rondgaat.

Voor mij is de eerste week van de vakantie, de week waarin Wessel op voetbal kamp gaat, nu definitief gekenmerkd door iets vreselijks.

Morgen, een jaar geleden overleed de beste vriend van mijn vader. Het was niet alleen mijn vaders beste vriend, maar hij en zijn gezin waren ook nog eens heel erg goed bevriend met ons gezin. Ik zie ze inmiddels meer als familie dan als 'gewoon' vrienden. Hij overleed heel plotseling aan een hersenbloeding, toen wessel 1 dag weg was. Plotseling was hij er niet meer en liet een vrouw en twee zonen achter. Ik had al 2 begrafenissen meegemaakt, van mijn overgroot oma en oma, maar dit was de eerste keer dat ik alles echt goed besefte. Morgen is het een jaar geleden dat hij overleed en langzaam voel ik toch wel alle emoties van toen weer naar boven komen. Al is een jaar best lang, het is nog steeds raar dat Guus er niet meer is.
Wat me dit extra goed deed beseffen is wat mijn moeder mij vertelde in de auto terug naar huis, toen ik van thaleia was gekomen. De vader van de beste vriend van mijn broertje was die zondag overleden. Wessel was 1 dag op kamp. Plotseling aan een hartstilstand. Hij laat een vrouw en twee zonen achter. Nou ken ik Harry niet goed, maar het voelde zo herkenbaar. Ik kreeg toch tranen in mijn ogen.

Vorig jaar, een paar dagen na de begrafenis van Guus, maakte ik een gedichtje. Dat gedichtje wil ik nu graag met jullie delen.


Lieve Guus,

Nu pas weten we hoeveel je voor ons betekende,
nu pas weten we hoe belangrijk je voor ons was.
Maar nu pas is te laat om je dat te laten weten,
omdat je er nu al niet meer bent.