5 december met kerstboom

Gister stond ie er al, mijn eigen kleine, fijne kerstboom. Zwaar verboden natuurlijk want gisteren was het pas 4 december. Eigenlijk ben ik er tegen, kerstspullen voordat sinterklaas voorbij is, maar ik kon het niet laten. Kerst is gewoon te leuk, mijn kamer met dit boompje en de andere lichtjes die ik gekocht heb nog gezelliger! Daarnaast dit jaar voor mij geen sinterklaas op 5 december. Studeren, koken en vroeg slapen wordt het vandaag. En trouwens, ik heb zondag al een beetje Sinterklaas gevierd.

Dit jaar wilde mijn moeder, vader en broertje eigenlijk geen Sinterklaas vieren. Ik het huis uit, mijn moeder druk met werken en haar studie, mijn vader pas geopereerd en Wessel druk met zijn eigen dingetjes. Ik baalde er best wel van want ik houd van dat soort gezellige traditionele avondjes. Elk jaar trokken we met zn vieren lootjes, werden er in plaats van surprises elk jaar weer briljante opdrachten verzonnen en leuke gedichtjes gemaakt en werd er heel hard door de buurman op de deur geklopt. Maar dit jaar dus niet...
Ik vond het zo'n niet leuk idee dat er niets zou zijn, dat ik toch stiekem voor iedereen een klein cadeautje had gekocht en een gedichtje had gemaakt. Mijn ouders en broertje verrast en blij. Maar daarna kwam pas de echte verrassing, werd er toch nog kei hard op de deur geklopt! En ja hoor, daar lag een beruchte envelop met mijn naam en die van mijn broertje. Kregen we toch nog de opdracht om door de kou naar onze opa en oma toe te lopen om daar vervolgens een cadeautje te vinden. Bij terugkomst thuis lag er ook nog iets op de stoel. Zo was het dus uiteindelijk toch niet zo 'geen Sinterklaas vieren' als afgesproken.

Daar kwam nog bij dat ik die ochtend al best verwend was door mijn vriend en zijn ouders. Hij wist wel dat ik wat voor hem had en ik wist dat hij wat voor mij had. Ik had ook een cake gemaakt voor zijn ouders en zusje (bij gebrek aan goede ideeën voor andere cadeautjes :S:( ) en een gedichtje geschreven. Toen ik daar binnenkwam lag er ook nog eens 3 andere cadeautjes voor mij met een heel lief gedichtje!
Een boekje waar ik mijn recepten in op kan schrijven en drie mooie kussens voor op bed kreeg ik.

Heel erg blij ben ik met alle cadeautjes, maar het meest blij ben ik toch wel met alle mensen van wie ik de cadeautjes kreeg!

Snijzaal & tentamens

Het derde tentamen komt er al weer bijna aan. Nog 1,5 week stress, boeken en presentaties. Een tentamen maken en dan een heerlijk weekend. Één voordeel, ook de kerstvakantie komt er bijna aan! En omdat ik ook mijn tweede tentamen gehaald heb bestaat mijn kerstvakantie uit twee heerlijke weken niets doen. Echt helemaal niets, want in tegenstelling tot vorig jaar hoeven er ook geen verplichte boeken gelezen te worden :)

Aan dit derde tentamen wat mij te wachten staat gaat natuurlijk een blok vooraf met veel nieuwe stof en ingewikkelde Engelse boeken. Dit blok kwam er nog iets bijzonders bij kijken: het eerste echte snijzaalpracticum. Nu anderhalve week geleden begon het eerst nog met een klein voorproefje. Losse organen om vast te houden en te bestuderen. Behalve de lucht van het conserveringsmiddel dat vooral bij de darmen aanwezig was, waren het toch vooral voorwerpen, 'dingen' die we aan het bekijken waren. En met handschoenen aan ging het optillen, ronddraaien van verschillende organen prima. "Goh, wat is een lever zwaar, zien je darmen er zó uit, joh ik dacht dat de alvleesklier een compact en driehoekig was"
Toen kwam twee dagen later het echte snijzaalpracticum; oftewel het bestuderen van hele lichamen. Lichamen van mensen die hun lichaam aan de wetenschap hebben gedoneerd. Nadat iedereen in de kleedruimte zijn witte jas had aangetrokken stonden we toch een beetje naar elkaar te kijken. Zo van: 'zullen we dan maar, het moet er toch van komen.' We (ik sowieso) vond het toch wel wat spannender dan van te voren gedacht. In de snijzaal lagen de lichamen, met witte zakken en handdoeken met formaldehyde (conserveringsmiddel) eroverheen. Nog steeds wist ik me toch niet zo goed een houding te geven. Uiteindelijk gingen de zakken en doeken eraf, iemand nam het voortouw om de eerste paar handelingen, opdrachten uit te voeren en uiteindelijk wint je nieuwsgierigheid het toch wel van je angst en het feit dat je het misschien een beetje vies vind. We gingen op zoek naar de maag, de milt, zagen hoe de lever in de buik ligt, dat je daadwerkelijk heel veel darm hebt en hoe deze in de buikholte liggen. Het is echt niet zo mooi en netjes geordend als bij een anatomiepop of als op tekeningen. Wat het vervelendste was, was misschien nog wel het formaldehyde. Ik had daar best veel last van met mijn keel en met mijn ogen. Een uur en drie kwartier was me dan ook wel een beetje lang. Ik moet zeggen dat ik er echt heel veel van geleerd heb en dat het erg interessant was. Respect voor de mensen die hun lichaam ter beschikking stellen. Het is een veel betere manier om anatomie te leren dan uit boeken.
Toch is het, als ik er aan terug denk vrij bizar. Op het moment zelf veranderen die lichamen toch gewoon weer in dingen. Als ik er nu aan terug denk en besef dat het echt mensen waren voelt dat toch eigenlijk wel een beetje vreemd. Vooral ook omdat er nog best wel persoonlijke dingen terug te vinden waren, zoals een tatoeage en nagellak.

Dit was het eerste snijzaalpracticum, er zullen er nog velen volgen en ik zal er vanzelf nog meer aan gewend raken. Maar aan de andere kant is het denk ik ook niet verkeerd om te vergeten dat het toch echt mensen waren die zo dapper zijn geweest om hun lichaam af te staan.