toneel enzo

Wauw, heb ik uiteindelijk toch ook goed voor Sorghvliet gekozen op het gebied van Toneel. Stomme Dalton, stomme theaterklas...toneel op Sorghvliet is 10x, wat zeg ik 1000x zo leuk ;-). Okee sorry dat ik jullie hiermee verveel, maar het is heel erg tonelig om mij heen, ik zal vertellen waarom!

Morgen is de Thaleiareünie! Alles wat we tijdens de eerste week van zomervakantie ingestudeerd hebben gaan we nog eens opvoeren voor alle ouders/famillie/vrienden en andere geïnteresseerden! Dus hoor je bij een van de voorafgaand genoemde groepen kom dan vooral kijken! We hebben de afgelopen 2 zondagen nog hard geoefend dus het moet goed komen! Dat op zondag op school zijn is trouwens minder erg dan je zou denken;) Gezellige mensen, op je sokken door de school, warme chocomelk uit de lerarenkamer, pauze houden in de lerarenkamer en het gewoon heel gezellig hebben en met toneel bezig zijn!

Dan hebben we ook nog de schoolmusical! Ik hoorde dat de audities al zullen zijn vóór de herfstvakantie:S Voor de mensen die nog niet weten welke musical het wordt bij deze: Jesus christ superstar. Ik heb er gemengde gevoelens over, maar het wordt vast zoals altijd geweldig!

Enenenen dan gaan we ook met frans een toneelstuk doen. Zo gaaf:D Er komen eerst franse acteurs naar school om met ons wat te oefenen en te zorgen dat we precies weten waar het stuk over gaat en dan gaan we zelf aan de slag. Aan de foto's te zien van voorafgaande jaren wordt het vast heel gaaf. Daarbij komt ook nog dat Ri niet alleen toneel wil doen maar er ook muziek en gedichten in wil verwerken.
Ik moet nu eigenlijk opdrachten over het stuk maken, maar ik had ineens inspiratie voor een blog:D

Pas op!

Sinds een half jaar heb ik er naast mijn 4 (b)engeltjes waar ik eerder over schreef een schatje bij. Mila is het dochtertje van een collega van mijn moeder. Ze is ruim 1,5 jaar oud en een schatje.
Het was in het begin wel even wennen; schone luiers, eten geven, flesje, in bad doen, uitkleden, aankleden, in bed leggen. Maar het went snel en het wordt leuker. Vooral nu ze een beetje begint te praten en ze de hele middag tegen mij aan kan brabbelen.
Zo gister ook. Vanuit school ging ik naar dr toe om op te passen en ze was in een hele goede bui, dat wil zeggen energieke bui. Lachen dat die kleine kan...hahah daar kunnen wij nog wel wat van leren:D En je zou het niet zeggen maar kleine kinderen zijn zo slim! De vorige keer kreeg ze na haar eten wat vanillevla. Ik had haar bakje half vol gedaan en het pak naast me neer gezet. Toen ze haar bakje leeg had ging haar vingertje automatisch naar de plek waar ik het pak had neer gezet. Toen het pak daarna leeg was en ik het in de keuken had neergezet wist ze ook precies waar ik het had gelaten.
Wat al helemaal grappig is is dat ze alles na doen. Klap jij in je handen, doet zij dat ook. Als je iets voordoet dan weet ze vervolgens precies hoe het moet. Geweldig om te zien. Ik zou het voor geen goud willen missen eigenlijk, ondanks de puzzelstukjes die door de kamer vliegen samen met een deel van het eten, de luiers en het gekrijs af en toe:)

Enuuh dat plaatje is natuurlijk een grapje hè:P

Heimwee

Ik had er nog niet over geschreven alhoewel het alweer een eeuwigheid geleden lijkt en het dat ook eigenlijk is: Thaleia. Dansen, teksttoneel, theatersport, zingen. Voor iedereen. Begin Juli een weekje in Noorbeek. Naast de week in Rennes de leukste week van 2010. Het is niet te beschrijven wat een fijne sfeer er hangt tijdens zo'n week.
Die week stonden wij, de workshop teksttoneel met onze voeten in het gras en in de brandende zon te oefenen. Moe en uitgeput na de lange, gezellige avonden.
Zondag was het even terug naar dat Thaleia-gevoel. We stonden nu alleen met onze voeten op een vieze aulavloer en in een koude school. Vrijdag 1 oktober voeren we alles nog een keer op voor ouders, vrienden en zij die willen komen kijken.
Vandaar dat we nog even 2 zondagen repeteren. En dus ook weer even een klein beetje terug mogen naar die leuke week.
Voor iedereen die een klein beetje wil meegenieten kom kijken 1 oktober!

deel 3

Helaas is dit het deel waar het avontuur PRE university college Leiden ophoudt.
Helaas? Dat weet ik eigenlijk niet. Ik ben teleurgesteld. Ergens had ik gehoopt dat ik nu wél bij iets aangenomen zou worden. Aan de andere kant weet ik ook dat het nu eenmaal zo is. Het zal wel ergens goed voor zijn. En toch vind ik het jammer. Heel dubbel is het allemaal
Er valt ook wel een beetje last van mijn schouders. Ik kan me nu voor 100% op mijn schoolwerk concentreren en heb ook meer tijd voor andere dingen die ik zou willen. Ik kan nu gewoon mijn blokuurtje bio volgen op maandag en hoef niet te stressen met dingen inhalen. Als toetsweek 1 goed gaat, ga ik kijken of ik misschien gitaarles wil of dat ik een baantje ga zoeken. Het voelt eigenlijk ook wel gewoon goed.
Ik vind het vervelend voor de mensen bij wie het iets harder aankomt.
Bij deze hoop ik dat die mensen inzien dat er voor hen ook nog een heleboel kansen liggen. Dat er dingen zijn die zij nu wel kunnen doen die ze anders niet hadden kunnen doen.
En tegen de mensen die zijn aangenomen kan ik natuurlijk alleen maar heel oprecht GEFELICITEERD zeggen!

Nu gewoon mijn godsdienst opdracht maken. Het gewone leven gaat gewoon door...

Lichtjes langs de autoweg

'S avonds laat in de auto met muziek op. Moe zit je onderuitgezakt op de achterbank en langs de snelweg zie je een zee van lichtjes.
Op een of andere manier geeft dat mij zo'n tevreden, fijn gevoel.
Meestal is het als we in Gouda zijn geweest. In Gouda wonen goede vrienden van ons.
De beste vriend van mijn vader woonde daar, maar die is overleden.
Ik ben blij dat verder alles hetzelfde is gebleven.
Het is altijd zo ontzettend gezellig met Charlotte, Jelmer en Ward.
Het is misschien raar om te zeggen, maar het voelt inmiddels meer alsof ze familie zijn.
Ik ken ze al mijn hele leven, ben met ze op vakantie geweest en heb dingen met ze meegemaakt.
Jelmer en Ward zijn inmiddels 21 en 23 en ook ik begin steeds meer mijn eigen leven te krijgen.
Het zou raar zijn als ik ze op een gegeven moment niet meer zou zien. Ik hoop dus dat we dat waar onze vaders ooit mee begonnen zijn kunnen doorzetten.

flowerpower

Een nieuwe nagellakblog! Het moest er maar weer eens van komen...
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen dit boeiend vindt, maar ik kreeg op school te horen dat ik maar weer eens zo'n blog moest posten. Dus bij deze!

Als basis laag heb ik nagellak van Rimmel Londen (620 star studded) gebruikt. In principe is iedere doorzichtige nagellak met glitters hier geschikt voor. Let alleen wel op dat het niet té veel glitters zijn. Ik denk dat het dan een beetje te veel afleidt van het bloemetje. Voor het hartje van het bloemetje het ik gewoon witte tip-painter van Essence gebruikt. Met de scherpe kant van een satéprikker aanbrengen aan de linker of rechter bovenkant van je nagel. Dan het moeilijkste gedeelte: de bloemblaadjes. Hiervoor heb ik Essence Color & Go (14 rock rebell) gebruikt. De acherkant, de platte, ronde kant van de satéprikker dip je in de nagellak. Zo dat het hele rondje onder de nagellak zit, maar er niet vanaf druipt. Vervolgens kun je dan rond het witte stipje op je nagel 4/5 blauwe rondjes maken. Doe dat bij elke nagel en werk op het einde, als het nodig is, het witte nog even bij. En voilá, je flowerpower nagels zijn klaar!

Deel 2

Dinsdag was maar een voorproefje in vergelijking met donderdag. Tenminste dat gevoel had ik. Dinsdag was het met een groepje fietsen, met een groepje in de trein, met mensen die je kent het goede lokaal zoeken, dezelfde test maken en samen weer terug.
Vandaag moest ik helemaal alleen...
Hup na het 6de uur op de fiets naar het station geracet. Ik heb een hekel aan te laat komen dus ik dacht maar beter te vroeg...
De trein van 14.58 genomen. En natuurlijk...ik kwam veeel te vroeg op Leiden Centraal.
Ach, nog lekker even winkeltjes gekeken en nog wat gelezen.
15.50 leek mij een mooie tijd om daar bij het gebouw aan te bellen. Op dat moment kwam er nog een andere jongen aan die ik herkende van dinsdag. Thomas van het stedelijk gymnasium Leiden bleek later. Een beetje een kneus, maargoed:)
We moesten nog even in de wachtkamer plaats nemen en daar zaten nog twee andere mensen.
Annelieke uit Rotterdam en Maarten uit Alphen. Maarten sprong meteen op: Ik zal me even voorstellen! We begonnen een praatje over waar we vandaan kwamen en over de test van dinsdag. Toen stond Sofja ineens in de deuropening. Zij was een van de PRE-leerlingen die ons gingen helpen. Toen we de zaal binnen kwamen waar we moesten voorbereiden was daar nog een bekend gezicht! Anette! Ik moet zeggen dat dat wel een soort van veilig gevoel gaf. Samen met Maarten was ik voor de stelling die we kregen. Overleg ging goed en hij had veel ideeën dus dat ging allemaal prima. Na een half uur moesten we ons debat gaan houden voor twee mensen van PRE. Aan onze kant van de tafel ging het ok, al was maarten wat professioneler en duidelijker. Aan de andere kant had Annelieke heel veel moeite om ook wat argumenten naar voren te brengen dankzij Thomas. Ik hoop voor haar dat ze dat een beetje door hadden.
Het was eigenlijk zo voorbij en gingen we allemaal weer naar huis.
Thomas op zijn fiets, Maarten werd opgehaald en Annelieke en ik zijn naar het station gelopen. Heel gezellig nog wat gekletst en haar geholpen met de goede trein zoeken. En dan is het eigenlijk heel raar, want je zegt elkaar gedag en wenst elkaar succes, maar het zou heel goed kunnen ziijn dat je elkaar nooit meer ziet...
Niet komende week, maar die week daarna de uitslag!