don't you remember

De laatste tijd zijn er veel dingen die me doen denken aan 'vroeger'

Dinsdag na de laatste toetsen besloot ik, nadat ik eerst 2 uur op de bank had gezeten met het heerlijke gevoel: ik hoef helemaal niets te doen als ik dat niet wil, om mijn kamer op te ruimen. Dat was nog al nodig kan ik rustig zeggen. Toen ben ik dus maar aan de grote klus begonnen. Ik heb niet alleen een beetje de dingen van de grond geraapt maar ook IN de kastjes en laadjes opgeruimd. Dan kom je een heleboel dingen tegen die daar al jaren liggen en waarvan het heerlijk is om die eindelijk eens weg te gooien. Van die nutteloze dingen waarvan je eerder nog geen afscheid van kon nemen.

Zo kwam ik een doosje tegen met brieven erin. Uit de tijd dat 'e-mail' nog een vaag begrip voor mij was en ik pas net kon smsen met mn eigen mobieltje. Het zijn brieven van toen ik in groep 6 en groep 7 zat. Ik had een beste vriendin, een 'hartsvriedin' zoals je dat op die leeftijd noemt. Zij ging na groep 6 van school af om aan haar balletcarriere te werken op het koninklijk conservatorium. We schreven elkaar brieven om te vertellen wat we hadden meegemaakt en om logeerpartijtjes af te spreken. Ik vond die brieven en ik las ze, brieven die zij aan mij stuurde. Het was raar om dat te lezen. Brieven van soms maar 4 regels:
Hoe gaat het?
Wanneer spreken we af?
Ik mis jou ook! x Do
Ik moest lachen om de dingen over 'onze club', 'de jongens top 10' en 'de tips'
Maar ik had tijdens het lezen van die brieven ook een naar gevoel. Tijdens het schrijven van die brieven zijn we de beste vriendinnen, wat ook duidelijk te lezen is. Inmiddels heb ik al meer dan 5 jaar geen contact meer met haar. Na een voorjaarsvakantie in groep 8 was het ineens over. Ik snap niet helemaal waarom, maar waarschijnlijk waren onze levens te verschillend en zijn we uit elkaar gegroeid. Zo kunnen die dingen dus gaan... Soms moet ik nog wel eens aan die 'hartsvriendin' denken, zoals bij het lezen van die brieven. En ben ik ergens ook wel een beetje trots dat ze nog steeds op het KC zit.
Die brieven heb ik trouwens nog niet weggegooid...

Donderdag ging ik met mn moeder mee naar de musical van groep 8 van haar school.
Ze voerden het op op sorghvliet, wat ook wel grappig was. Er was niet zoveel van te volgen, maar ik vond het zo leuk om te zien hoe die onschuldige 8ste groepertjes daar hun best stonden te doen. Niet wetend wat ze allemaal te wachten staat na de grote vakantie. En even voelde ik wat ik toen voelde, toen ik mijn eindmusical deed. Inmiddels zijn we al vijf jaar verder, maar volgend jaar ben ik eigenlijk weer een soort van 8ste groepertje... Misschien kon ik me dat gevoel daarom wel zo goed herinneren.

Vandaag was ik op Parkpop. Wat een hitte, maar wat een heerlijke muziek en sfeer!
Vorig jaar was ik niet geweest, dat jaar daarvoor wel. En vanmiddag zag ik ons dus toch weer even zitten, van die derde klassertjes...