5 december met kerstboom

Gister stond ie er al, mijn eigen kleine, fijne kerstboom. Zwaar verboden natuurlijk want gisteren was het pas 4 december. Eigenlijk ben ik er tegen, kerstspullen voordat sinterklaas voorbij is, maar ik kon het niet laten. Kerst is gewoon te leuk, mijn kamer met dit boompje en de andere lichtjes die ik gekocht heb nog gezelliger! Daarnaast dit jaar voor mij geen sinterklaas op 5 december. Studeren, koken en vroeg slapen wordt het vandaag. En trouwens, ik heb zondag al een beetje Sinterklaas gevierd.

Dit jaar wilde mijn moeder, vader en broertje eigenlijk geen Sinterklaas vieren. Ik het huis uit, mijn moeder druk met werken en haar studie, mijn vader pas geopereerd en Wessel druk met zijn eigen dingetjes. Ik baalde er best wel van want ik houd van dat soort gezellige traditionele avondjes. Elk jaar trokken we met zn vieren lootjes, werden er in plaats van surprises elk jaar weer briljante opdrachten verzonnen en leuke gedichtjes gemaakt en werd er heel hard door de buurman op de deur geklopt. Maar dit jaar dus niet...
Ik vond het zo'n niet leuk idee dat er niets zou zijn, dat ik toch stiekem voor iedereen een klein cadeautje had gekocht en een gedichtje had gemaakt. Mijn ouders en broertje verrast en blij. Maar daarna kwam pas de echte verrassing, werd er toch nog kei hard op de deur geklopt! En ja hoor, daar lag een beruchte envelop met mijn naam en die van mijn broertje. Kregen we toch nog de opdracht om door de kou naar onze opa en oma toe te lopen om daar vervolgens een cadeautje te vinden. Bij terugkomst thuis lag er ook nog iets op de stoel. Zo was het dus uiteindelijk toch niet zo 'geen Sinterklaas vieren' als afgesproken.

Daar kwam nog bij dat ik die ochtend al best verwend was door mijn vriend en zijn ouders. Hij wist wel dat ik wat voor hem had en ik wist dat hij wat voor mij had. Ik had ook een cake gemaakt voor zijn ouders en zusje (bij gebrek aan goede ideeën voor andere cadeautjes :S:( ) en een gedichtje geschreven. Toen ik daar binnenkwam lag er ook nog eens 3 andere cadeautjes voor mij met een heel lief gedichtje!
Een boekje waar ik mijn recepten in op kan schrijven en drie mooie kussens voor op bed kreeg ik.

Heel erg blij ben ik met alle cadeautjes, maar het meest blij ben ik toch wel met alle mensen van wie ik de cadeautjes kreeg!

Snijzaal & tentamens

Het derde tentamen komt er al weer bijna aan. Nog 1,5 week stress, boeken en presentaties. Een tentamen maken en dan een heerlijk weekend. Één voordeel, ook de kerstvakantie komt er bijna aan! En omdat ik ook mijn tweede tentamen gehaald heb bestaat mijn kerstvakantie uit twee heerlijke weken niets doen. Echt helemaal niets, want in tegenstelling tot vorig jaar hoeven er ook geen verplichte boeken gelezen te worden :)

Aan dit derde tentamen wat mij te wachten staat gaat natuurlijk een blok vooraf met veel nieuwe stof en ingewikkelde Engelse boeken. Dit blok kwam er nog iets bijzonders bij kijken: het eerste echte snijzaalpracticum. Nu anderhalve week geleden begon het eerst nog met een klein voorproefje. Losse organen om vast te houden en te bestuderen. Behalve de lucht van het conserveringsmiddel dat vooral bij de darmen aanwezig was, waren het toch vooral voorwerpen, 'dingen' die we aan het bekijken waren. En met handschoenen aan ging het optillen, ronddraaien van verschillende organen prima. "Goh, wat is een lever zwaar, zien je darmen er zó uit, joh ik dacht dat de alvleesklier een compact en driehoekig was"
Toen kwam twee dagen later het echte snijzaalpracticum; oftewel het bestuderen van hele lichamen. Lichamen van mensen die hun lichaam aan de wetenschap hebben gedoneerd. Nadat iedereen in de kleedruimte zijn witte jas had aangetrokken stonden we toch een beetje naar elkaar te kijken. Zo van: 'zullen we dan maar, het moet er toch van komen.' We (ik sowieso) vond het toch wel wat spannender dan van te voren gedacht. In de snijzaal lagen de lichamen, met witte zakken en handdoeken met formaldehyde (conserveringsmiddel) eroverheen. Nog steeds wist ik me toch niet zo goed een houding te geven. Uiteindelijk gingen de zakken en doeken eraf, iemand nam het voortouw om de eerste paar handelingen, opdrachten uit te voeren en uiteindelijk wint je nieuwsgierigheid het toch wel van je angst en het feit dat je het misschien een beetje vies vind. We gingen op zoek naar de maag, de milt, zagen hoe de lever in de buik ligt, dat je daadwerkelijk heel veel darm hebt en hoe deze in de buikholte liggen. Het is echt niet zo mooi en netjes geordend als bij een anatomiepop of als op tekeningen. Wat het vervelendste was, was misschien nog wel het formaldehyde. Ik had daar best veel last van met mijn keel en met mijn ogen. Een uur en drie kwartier was me dan ook wel een beetje lang. Ik moet zeggen dat ik er echt heel veel van geleerd heb en dat het erg interessant was. Respect voor de mensen die hun lichaam ter beschikking stellen. Het is een veel betere manier om anatomie te leren dan uit boeken.
Toch is het, als ik er aan terug denk vrij bizar. Op het moment zelf veranderen die lichamen toch gewoon weer in dingen. Als ik er nu aan terug denk en besef dat het echt mensen waren voelt dat toch eigenlijk wel een beetje vreemd. Vooral ook omdat er nog best wel persoonlijke dingen terug te vinden waren, zoals een tatoeage en nagellak.

Dit was het eerste snijzaalpracticum, er zullen er nog velen volgen en ik zal er vanzelf nog meer aan gewend raken. Maar aan de andere kant is het denk ik ook niet verkeerd om te vergeten dat het toch echt mensen waren die zo dapper zijn geweest om hun lichaam af te staan.

Home sweet home...?

Alweer negen weken voorbij gevlogen sinds die eerste dag op mijn kamer, de eerste hoorcolleges en allemaal nieuwe mensen. En ondanks dat de grootste veranderingen toen plaats vonden, veranderd er nu nog steeds heel veel.

Ik moet zeggen dat mijn kamertje steeds meer als mijn plek begint te voelen, mijn thuis. Nu komt dat denk ik ten eerste omdat ik lekker veel foto's heb opgehangen, een mooi schilderij van mn vriend aan de muur heb hangen, sinds een tijdje gordijnen heb en allerlei andere dingen die deze kamer 'mijn' kamer maken. Maar aan de andere kant is het ook gewoon steeds meer mijn plek omdat ik hier veel tijd doorbreng, me hier steeds meer op mn gemak voel, heerlijk mijn eigen gang kan gaan. Het leukste is wel om lekker mensen uit te nodigen en voor ze te koken wat en wanneer ik wil.
De tegenzin die ik een paar weken geleden nog had om in het weekend weer terug te gaan naar Utrecht is eigenlijk verdwenen. Natuurlijk vind ik het nog steeds fijn als er in het weekend voor me gekookt wordt en om mijn ouders en broertje te zien. Maar een weekend is gewoon genoeg nu ik inmiddels echt wel gewend ben aan mijn eigen leventje :P

En daar zit ook de tweede verandering in. Inmiddels ken ik wat meer mensen, via de lunchbar, via mijn stage, via SAMS (studievereniging) en ken ik de mensen uit mijn werkgroep weer een stukje beter. Niemand is meer helemaal 'vreemd' en gezellig samen koken en naar een borrel gaan zoals vorige week, of gewoon met zn alle studeren schept steeds meer een band. Nu kan ik nog niet zeggen dat dit mijn beste vrienden en vrienden voor altijd zijn, maar het voelt al beter dan een paar weken geleden.

Natuurlijk is het ook gewoon heel hard werken, stressen voor tentamens, honderden bladzijdes engels over celbiologie, elke week een presentatie klaar hebben, veel te lange practica met microscopen en lange dagen. De stof is nu wel een stuk duidelijker dan in het eerste blok en mijn rooster ook een stuk fijner. Ook al staat celbiologie nog best ver van de mens af, het is toch ook wel interessant hoe dat allemaal in het lichaam werkt en ook wel weer een bevestiging dat het me aanspreekt en Geneeskunde waarschijnlijk wel de goede keuze was :)

Wat ik nog steeds wel een beetje mis is de stad zelf haha, het enige wat ik zie is het stukje van het station naar mijn kamer, van mijn kamer naar de Uithof en van mijn kamer naar de supermarkt. Gelukkig nog wel lekker geshopt met mijn moeder vorige week, maar ik zou best wat vaker door het centrum willen slenteren ;)

Maar goed, dat blijft nog even bij dagdromen. Eerst nog wat bladzijdes essential cell biology..................................................................

Broodjes

De vermoeiende maar toch ook wel leerzame stage is voorbij. Inmiddels zit ik weer volop in de boeken en zijn er ook weer heel veel leuke dingen gebeurd.

Vorige week vrijdag, helemaal kapot na mijn laatste dag stage, moest ik om 19.00 uur in de Senaatszaal in het academiegebouw zijn. Ik zal komend jaar actief lid zijn van mijn studievereniging; MSFU 'Sams'. Ik zit samen met 7 andere super gezellige meiden in de lunchbarcommissie en we zullen elke woensdagmiddag de lekkerste broodjes verkopen aan de medische studenten!
Deze avond zouden naast de bestuurswissel ook alle commissies worden gewisseld en alle raden worden voorgesteld. Het zat vol in de prachtige zaal en er werden een hoop cadeautjes werden uitgewisseld, spelletjes gespeeld, er werd gezonden en heel veel gelachen. De avond werd daarna goed afgesloten met een heel leuk feest met alle actieve leden!

Dinsdag was dan eigenlijk pas onze 'echte installatie' We werden door de oude lunchbar naar Nieuw Vennep gestuurd, waar we een aantal opdrachten uit moesten voeren om te laten zien dat we wel lunchbarwaardig zijn :P We hebben het voor elkaar gekregen om zowel: een lied van 17 coupletten te schijven met een aantal verlichte woorden erin op de melodie van 'een potje met vet', een broodje met 17 ingrediënten te maken door de ingrediënten bij mensen thuis te verzamelen, dingen over elkaar te weten te komen, een 7 gangen diner te maken en heel veel gekke en leuke foto's te schieten.

Woensdag de eerste broodjes gesmeerd, gelukkig was het rustig waardoor we er goed in konden komen, maar het leukste in natuurlijk om zoveel mogelijk te verkopen ;)

Gisteren ineens iets heel anders dan Utrecht, geneeskunde, studievereniging. Ik heb gisteren namelijk tijdens het lustrum diner van Sint Jansbrug heerlijk gegeten in Delft. Hele andere mensen, andere sfeer ook wel, maar toch gezellig!

Volgende week een etentje met mijn werkgroep, een etentje en vergadering met de commissie en bij Mirjam haar nieuwe huisje langs :D En natuurlijk heeel hard studeren... je zou t bijna vergeten ;)

Zo'n dag...

In het weekend thuis zijn is toch wel beter dan ik dacht. Eten dat voor je gekookt wordt en mensen om je heen. Vertrouwde omgeving en mijn vriendje en vriendinnen in de buurt. Natuurlijk is het mindere van thuis zijn je ouders die weer van alles van je verwachten en dat je toch niet geheel je eigen gang kunt gaan. Maar het moeilijkste vindt ik toch wel het omschakelen. Van lekker rustig thuis zoals vroeger naar alleen en alles zelf doen... zo klink het wat vaag, maar misschien wordt het met het volgende voorbeeld duidelijker ;)

Vanochtend werd ik wakker en toen was het echt zo'n dag. Zo'n dag in het weekend aan het begin van de herfst. De zon schijnt maar je ziet de blaadjes al wat verkleuren en een trui moet je echt wel aan. Zo'n dag waarop we altijd gingen wandelen over het strand of in het bos en 's middags cake of taart maakten. Zo'n dag waarop ik vorig jaar met het boek Zazie dans le métro op de bank zat en wat bladzijdes biologie leerde. Dat geeft een klein beetje heimwee naar vorig jaar. Toen leek het allemaal nog zo duidelijk, makkelijk, rustig en overzichtelijk. Als je wakker wordt en het lijkt precies zo'n dag zorgt dat er bij mij wel een beetje voor dat ik het moeilijk vind om zondagavond weer naar Utrecht te gaan.

Als ik in Utrecht ben heb ik overigens nergens last van. Ik ga heerlijk mijn eigen gang, lekker koken, in bad, tv kijken wat en wanneer ik wil. Maar die omschakeling van een weekend waarin alles als vanouds en makkelijk lijkt weer terug... dat blijft voorlopig nog wel even lastig denk ik.

Over: oude mensen, verzorgen en veplegen

Sinds afgelopen maandag loop ik stage in een verpleegtehuis op de revalidatieafdeling. Het is geregeld vanuit de universiteit. Ik had het veel slechter kunnen treffen, maar ik weet zeker óók heel wat beter. De stage is vooral bedoeld om professioneel gedrag op te bouwen, zelf te ondervinden hoe het werken met mensen is en een beeld te vormen hoe de zorg in elkaar zit.

Op de revalidatieafdeling waar ik ben ingedeeld zitten mensen die gevallen zijn en botten hebben gebroken of een prothese hebben gehad.(of mensen met COPD, CVA of kanker) Omdat ze thuis niet uitgebreide zorg hebben die op dat moment nodig is, worden ze tijdelijk (totdat ze volledig zijn gerevalideerd)in het verpleegtehuis opgenomen. Over het algemeen zijn het mensen die geestelijk nog helemaal in orde zijn en de leeftijden lopen van 50 tot in de 90. De mensen kunnen nog veel zelf en er is over het algemeen goed met ze te communiceren. Op de afdeling met dementerende bewoners, ook onderdeel van het verpleegtehuis waar andere mensen uit mijn jaar hun stage hebben is de situatie geheel het tegenovergestelde. Vandaar dat ik het slechter had kunnen treffen. 's ochtends help ik de mensen op de afdeling met uit bed komen, douchen en een enkeling met wassen en aankleden. Dan is er ontbijt voor de bewoners en tegen de tijd dat ze klaar zijn en allemaal weer op hun kamer zijn, een rondje zijn gaan lopen of in de huiskamer zitten is het koffiepauze en kunnen we even bijkomen van het getil en gepoets ;)Wassen is iets waar je even overheen moet. Verstand op nul en doen.
Dan hebben we een uurtje om wat met mensen te praten, dossiers in te kijken, te overleggen of opdrachten te maken en dan gaan alle stagiaires lunchen. Na onze lunch brengen we de mensen weer naar de huiskamer waar ze middag gaan eten. Het is gewoon sneu wat die mensen voor warm eten krijgen. Het liefste zou ik daar nog in de keuken gaan staan en iets voor die mensen maken! Na de maaltijd gaan de meeste mensen rusten en help je ze in bed. Met andere maak je een praatje. In het begin vond ik het best lastig om ergens over te beginnen of het gesprek met een bewoner op gang te houden, vandaag heb ik bijna 3 kwartier met 2 bewoonsters en later nog een bewoner zitten praten. Een van de twee vrouwen is een beetje dement maar vertelde heel leuk over van alles en nog wat en ook betrok ik de andere bewoonster bij het gesprek door af en toe wat te vragen. Het was best gezellig! Toen vertelde een van de twee over haar dochter die op 18-jarige leeftijd was overleden en vond ik het best wel lastig om te reageren, maar uiteindelijk ging ook dat goed!

Ik heb het prima naar mijn zin, dankzij leuke bewoners maar vooral ook door de leuke collega's. Toch merk ik dat de verpleging niet echt mijn vakgebied is. Laat mij maar wat meer met het ziektebeeld bezig zijn, gesprekjes hebben met patiënten en een behandeling opstellen! En ondanks dat ik in een veel moeilijkere situatie terecht had kunnen komen ben ik stiekem nog steeds wel een beetje jaloers op de mensen die in het kinderziekenhuis stage lopen!

En toch regent het ook wel eens...

Niet blijkt het hier ook letterlijk wel eens te regenen, de studie zelf is helaas ook niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Misschien is het ook nog wat vroeg om te zeggen dat het geweldig is en alles wat ik ervan verwachtte...
Het punt is dat ik er weer heel erg in moet komen; aantekeningen maken, opdrachten voorbereiden, samenvatten, leren, concentreren. Na drie maanden zomervakantie (waarin in ik wel gewerkt heb natuurlijk, maar dat was vooral fysiek)is dit weer een hele omschakeling. Wel kan ik zeggen dat ik de praktijk lessen, de communicatie lessen en de anatomiecolleges heel interessant vind en dat dat wel zo is als ik had verwacht. Nu kunnen sommige van jullie mijn blog misschien herinneren over dat de universiteit toch wel geweldig moest zijn omdat je het onderwerp mocht kiezen wat je het leukste vindt en dat er dan geen dingen meer tussen zouden zitten die je niet leuk vindt. Helaas, en natuurlijk had ik dat ook wel een beetje verwacht, werkt dit net zo in de praktijk. Infectieziekte bestrijding, indeling van ons zorgstelsel en verzekeringsstelsel? Ben ik daarvoor geneeskunde gaan studeren?

Met de mensen uit mijn groep is het nog steeds heel gezellig. Helaas is er tot nu toe niet heel veel tijd geweest om wat buiten de colleges om te doen. De meeste wonen nog gewoon bij hun ouders en gaan na college hup, weer met de trein naar huis. Daarbij komt ook wel dat we vrijdag al tentamen hebben en iedereen daar best druk en serieus mee bezig is. Na het tentamen gaan we gelukkig wel met zn allen wat eten en drinken! Omdat we elkaar niet zoveel naast de colleges zien maakte dat wel dat ik me de afgelopen twee weken af en toe wat eenzaam voelde hier op mn kamer. Daarbij komt ook dat ik een huisgenoot heb die hier al vrienden heeft en zn leven hier heeft opgebouwd dus veel op pad is XD. Maar ik weet ook wel dat dat gaat komen. Eerst nog twee weken stage lopen! Zie op tegen dat het heel vermoeiend gaat zijn, maar kijk wel uit naar het lekker bezig zijn in de praktijk! Na die twee weken ga ik hier gewoon lekker mensen uitnodigen om te komen eten en kan ik lekker koken!

Dat is trouwens wel heel leuk om te doen, koken :) Ik moet van alles nog wel even uitvogelen hoe en wat maar het is zeker een goede afleiding voor het studeren!

Mijn plan was eerst om hier te gaan softballen. Ik heb vorige week ook een introductietraining mee gedaan en het was heel leuk. Maar zoals ik al schreef ik was het van plan. De wintertrainingen blijken een half uur/3 kwartier fietsen hier vandaan te zijn en ik weet ook van mezelf dat ik eigenlijk niet zo'n wintertraining-fan ben. Ik ga dus eerst nog wel een sportschool zoeken en gewoon van de zomer beginnen. Daarnaast zou ik ook de eerste training missen maar dat komt door iets anders leuks wat ik dit jaar ga doen!
Onze studievereniging heeft allemaal commissies waaronder de lunchbarcommissie. Deze commissie maakt elke woensdag middag heerlijke broodjes voor de studenten van GNK en BMW. Verder wordt er vergaderd en met de groep leuke uitjes gedaan. Na me voor deze lunchbarcommissie te hebben opgegeven, een sollicitatie gesprekje te hebben gehad ben ik een van de 8 die komend jaar lid is van deze commissie! Vandaag heb ik een middagje meegedraaid met de oude commissie en het was chaotisch maar super leuk! Even met je hoofd heel ergens anders dan bij je studie!

De zon schijnt hier altijd

Twee dagen zitten er inmiddels op hier in Utrecht, in mijn eigen kamer en met mijn studiegenootjes. Nu is het studeren nog niet echt begonnen want gisteren en vandaag hadden we introductiedagen. Maandagochtend mijn werkgroep voor het komende half jaar ontmoet bij mijn mentor thuis. Een beetje hetzelfde idee als tijdens de UIT maar wel een stukje minder eng naar mijn gevoel (natuurlijk ook omdat het weer dezelfde situatie was) Toen naar de uithof (het terrein met alle faculteiten) voor introductiepraatjes en rondleidingen. Het groepje waar ik in zit is heel leuk en het klikt eigenlijk met iedereen wel. Iedereen is vrolijk en praat best makkelijk. Mijn uit-groepje was ook heel leuk maar op een of andere manier voel ik me hier toch nog net iets meer op mijn gemak. Misschien ook wel omdat we dezelfde interesses hebben. Ook ons co-groepje ontmoet en daar 's middags op het grasveld en 's avonds in een bar kennis mee gemaakt. Ook heel wat gezellige mensen! De supermarkten hier in de buurt heb ik ook weten te vinden, dus boodschappen doen gaat ook helemaal lukken :P 's avonds een feest gehad, was leuk maar iedereen was best moe, ik inclusief dus ben op tijd naar huis gegaan en heb heerlijk in mijn kamertje geslapen.
Vandaag weer op de Uithof voor rondleidingen, praatjes, bezoek aan een museum en veel buiten in het gras zitten met de 2 groepen. Weer gewoon gezellig gekletst en gerelaxt. Toen hebben we pizza gehaald en die hebben we lekker in het Wilhelminapark opgegeten!
Tijdens de uit maar ook nu weer hebben we heerlijk weer, dus het lijkt net of de zon gewoon altijd schijnt in Utrecht :P
Vanavond een rustig avondje. Alle indrukken hakken er toch wel in en morgen beginnen om 9.00 uur de eerste colleges. Morgen en overmorgen is er nog tijd genoeg voor feestjes ;)

Utrechtse

Het staat nog niet helemaal officieel zwart op wit en ja ook het huurcontract moet nog worden getekend maar over iets meer dan een weekje woon ik dan echt in Utrecht.

Alles is wel heel erg in een sneltreinvaart gegaan de laatste week.
Vanaf juni stuurde ik al reacties op kamernet. Nooit, echt geen enkele keer heb ik een reactie terug gehad. Zelfs niet met: sorry jij bent niet degene die we zoeken. Ik snap ook wel dat als er op 1 kamer 60 reacties worden gestuurd, je er niet op zit te wachten om iedereen een berichtje terug sturen, maar het maakte mij vrij wanhopig...
Alle kennissen, buren en collega's ingeschakeld om via via er achter te komen of er nog ergens een kamer vrij was. Maar ook dat leverde niets op. Toen verscheen daar, iets meer dan 2 weken geleden geloof ik een berichtje op facebook van Wijcher, iemand die bij mij op de middelbare school had gezeten. Er kwam een kamer vrij in zijn huis en wie het niet erg vond om met hem in een huis te wonen moest maar reageren. Heb ik gedaan dus en na wat vragen te hebben gestuurd, antwoorden te hebben gekregen en wat heen en weer gebeld te hebben ging ik gisteren even langs.

Het is een kamer bij een hospita en in eerste instantie schrok mij dat een beetje af omdat je op kamernet heel veel leest dat hospita's allemaal rare strenge regels hebben. Maar Wijcher wist me al een beetje te overtuigen door te zeggen dat ze hooguit een keer per maand thuis is. Gisteren kwam ik binnen en op een of andere manier klopte het. De hospita was er samen met haar vriend/latrelatie/kennis? en ze bleken beide ook geneeskunde te hebben gestudeerd. Ze waren geïnteresseerd en het praatte heel makkelijk. De eerste 3 kwartier hebben we het eigenlijk niet eens over de kamer gehad. Toen toch maar over de kamer begonnen en wat vragen gesteld en toen de kamer en de bijbehorende badkamer en keuken bekeken. Het is een klein maar fijn kamertje waar in past wat ik nodig heb en de keuken en badkamer deel ik dus met Wijcher.

Toen gewacht op Wijcher en gesproken over de landen die ze bezocht hebben en waar ze nu wonen. En weer leek het te kloppen aangezien ze allebei niet alleen arts, ze spreken allebei ook Frans en hij woont zelfs in Frankrijk.
Met een goed gevoel ging ik dus weer terug naar Den Haag en heb ik vandaag een mailtje gestuurd dat ik graag het contract wil tekenen :)

Helaas moeten er nu ook weer een heleboel extra dingen geregeld worden zoals uit en inschrijving van gemeente, verandering van stufi, bedenken wat ik nodig heb en het kopen van spullen. Blijft toch een beetje spannend maar ik ben echt superblij en voel me echt een grote bokfont ;)

Sinds een week is alles anders

(Mijn groepje tijdens de UIT)

Na stapels papieren te hebben ontvangen, geslaagd te zijn voor mijn examen, met een 8 gemiddeld meteen aangenomen in utrecht, formulieren te hebben ingevuld, zorgverzekering te hebben geregeld, stufi aan te hebben gevraagd en overal geld voor te hebben betaald leek het vorige week zondag echt te beginnen...

Zondag pakte ik mijn tas in voor de UIT. (De introductie week van de universiteit en hogeschool van utrecht) Een grote backpackersrugzak omdat die het makkelijkste mee zou gaan op mijn fiets, die ik overigens die vrijdag al in Utrecht had neergezet. Ik voelde me met die tas op letterlijk en figuurlijk een brugger. Alles wat me die week te wachten zou staan zou nieuw en onbekend zijn: De stad, de mensen, de gewoontes. En dat maakte me ergens wel een beetje bang.

Achteraf was dat natuurlijk nergens voor nodig, maar dat is vaak zo als je dingen achteraf bekijkt ;) Ik heb een hele leuke week gehad met een gezellig groepje en lieve, gemotiveerde mentoren. Ik weer mijn weg in Utrecht te vinden, heb ontdekt dat er altijd wel wat te beleven valt, dat heel veel mensen open en vrolijk zijn in Utrecht, dat een studentenvereniging niets voor mij is maar dat de zeilvereniging maar daar en tegen wel heel leuk lijkt, weet dat het druk en hectisch kan zijn in Utrecht maar dat het er altijd gezellig is.

En met die UIT-week is voor mij symbolisch ook wel een beetje een 'nieuw leven' aangebroken, namelijk dat van een student, een geneeskundestudent.
Vandaar dat ik mijn blog qua uiterlijk veranderd heb en ook hoop deze blog een nieuw leven in te blazen. (dat was wel nodig als je ziet op welke datum het laatste bericht is gepost) De oude posts laat ik gewoon staan, voor mezelf om het terug te lezen en voor anderen die het eventueel terug willen lezen. Maar vanaf vandaag (of eigenlijk officieel vorige week) is alles anders, dus zullen ook de posts meer in studentensfeer zijn ;) Gewoon, omdat ik het leuk vind om jullie op de hoogte te houden van mijn 'geneeskundeavonturen' ;)
Ik hoop dat ik het vol ga houden, maar met af en toe wat reacties van jullie moet dat toch wel lukken :)

gedichtje

Niet wetend wat ons allemaal te wachten staat,
wat het leven brengt
met vijf, een woord, een lach
gelukkig dit moment.

Simpel, maar mooi

" When I look into your eyes,
it's like watching the night sky
or a beautiful sunrise
ther's so much they hold"

-Jason Mraz-



Vooral het laatste zinnetje.
En het ziet er simpel uit, maar ik zou willen dat ik zo kon schrijven

Nausicaa

Afgelopen augustus zat ik in frankrijk met de Ajax van Sophocles en de Odyssee van Homerus. Toen begon het allemaal al.
In september en oktober begonnen we het schijven van het stuk. Van de oorspronkelijke 'Nausicaa' van Sophocles zijn immers maar 12 woorden over. Langzamerhand begon ons eigen stuk te ontstaan en ook een beetje zijn eigen leven te leiden. De mensen die de Odyssee kennen staat nog een verrassing te wachten.
De afgelopen 2 maanden brachten wij met zn tweeëntwintigen zondagen door in de ijskoude school, repeteerde afgelopen dinsdag en woensdag in mooie ruimte van de Barthkapel. Allemaal om komende woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag een geweldige voorstelling neer te kunnen zetten!

Buiten ligt er sneeuw, maar wij wanen ons de komende week op een Grieks eiland. Waar Odysseus aanspoelt, waar Nausicaa, de dochter van de koning van de Faiaken woont, waar men trouwt met iemand van zijn eigen eiland, waar goden net mensen zijn en alles soms net een droom lijkt.

Kom kijken! 8, 9, 10 en 11 februari om 20.15. Kaartjes zijn te bestellen via 070-3451577 of te koop in de pauzes op school!