In het weekend thuis zijn is toch wel beter dan ik dacht. Eten dat voor je gekookt wordt en mensen om je heen. Vertrouwde omgeving en mijn vriendje en vriendinnen in de buurt. Natuurlijk is het mindere van thuis zijn je ouders die weer van alles van je verwachten en dat je toch niet geheel je eigen gang kunt gaan. Maar het moeilijkste vindt ik toch wel het omschakelen. Van lekker rustig thuis zoals vroeger naar alleen en alles zelf doen... zo klink het wat vaag, maar misschien wordt het met het volgende voorbeeld duidelijker ;)
Vanochtend werd ik wakker en toen was het echt zo'n dag. Zo'n dag in het weekend aan het begin van de herfst. De zon schijnt maar je ziet de blaadjes al wat verkleuren en een trui moet je echt wel aan. Zo'n dag waarop we altijd gingen wandelen over het strand of in het bos en 's middags cake of taart maakten. Zo'n dag waarop ik vorig jaar met het boek Zazie dans le métro op de bank zat en wat bladzijdes biologie leerde. Dat geeft een klein beetje heimwee naar vorig jaar. Toen leek het allemaal nog zo duidelijk, makkelijk, rustig en overzichtelijk. Als je wakker wordt en het lijkt precies zo'n dag zorgt dat er bij mij wel een beetje voor dat ik het moeilijk vind om zondagavond weer naar Utrecht te gaan.
Als ik in Utrecht ben heb ik overigens nergens last van. Ik ga heerlijk mijn eigen gang, lekker koken, in bad, tv kijken wat en wanneer ik wil. Maar die omschakeling van een weekend waarin alles als vanouds en makkelijk lijkt weer terug... dat blijft voorlopig nog wel even lastig denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten