Mezelf met andere vergelijken, ik ben er goed in. En ik denk niet alleen ik, ik denk dat we er stiekem allemaal wel een klein beetje goed in zijn. De een natuurlijk altijd meer dan de ander, maar toch.
"Heb ik wel net zoveel te doen als zij, heb ik ook wel zoveel goede vrienden, moet ik ook niet eens gaan werken omdat iedereen dat doet, ik moet gezellig doen en vrolijk zijn omdat iedereen dat is, bij een vereniging, uitgaan, heel veel nieuwe mensen leren kennen,gelukkig zijn, elke dag volgepland hebben, leuke dingen doen, een vriendje hebben, mijn tentamens halen, net als net als net als en net als...."
Ik dacht altijd dat ik de enige was, maar langzamerhand kom ik erachter dat er wel meer mensen zijn die dit probleem hebben. Het is misschien ook wel niet puur het vergelijken met, maar meer het idee hebben dat de rest van de wereld het allemaal goed voor elkaar heeft. En terwijl het bij jou even een keer niet meezit door teveel stress of omdat je je even allen voelt en je ondertussen foto's voorbij ziet vliegen op WA en facebook van mensen die borrels, etentjes en feestjes hebben, dan is daar even de gedachte dat jouw leven eigenlijk niets voorstelt. Je rot voelen, het idee hebben dat het even niet lukt of even niet gaat zijn een beetje taboe geworden lijkt wel. Wat hier heel goed aan bijdraagt zijn juist die dingen als Facebook en whatsapp. Want wie zet daar nou op dat ie zich alleen voelt, dat ie het allemaal niet meer ziet zitten, dat alles even tegen zit? Niemand. En nee ik ook niet moet ik daar eerlijk aan toevoegen. Iedereen post over de leuke dingen in het leven en daarom lijkt het alsof iedereen het ontzettend goed voor elkaar heeft. Maar geloof me, als je de mensen leert kennen, met wie het op facebook allemaal zo goed lijkt te gaan, als je echte gesprekken met ze voert dan blijkt hun leven toch ook alles behalve perfect te zijn.
Onthoud dit, alsjeblieft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten