2012...

Was niet het jaar waarin de wereld verging. Het was wel het meest bijzondere jaar tot nu toe in mijn leven.

Toen ik bijna twee weken geleden op een natte en koude oudejaarsavond (toen eigenlijk al nieuwjaarsochtend) naar het vuurwerk stond te kijken, ouderwets omringd door mijn ouders en de buren dacht ik even terug aan dat afgelopen jaar, aan 2012.

Het jaar....

dat begon met repetities op zondag in een ijsijsijs koude school. Repetities van een toneelstuk waaraan ik zelf aan mee had helpen schrijven en van het laatste Sorghvliet toneelstuk waar ik aan mee zou doen. Met dit toneelstuk kwam ook een kleine droom van mij uit; een hoofdrol, en ook nog eens een hele mooie. Een toneelstuk opvoeren staat gelijk aan heel hard werken en frustraties van mensen die niet doen wat jij wil of er niet zoveel tijd en moeite in stoppen als je hoopt. Toch is dat wat je ervoor terug krijgt als je eenmaal op het toneel staat in een volle zaal overweldigend en alle, alle moeite waard. En dit jaar was niet alleen dat heel bijzonder, ook bijzonder is de vriendengroep die ik er aan over heb gehouden. Een klein groepje waarmee we, zelfs nu de meeste van ons van Sorghvliet af zijn nog contact houden en elkaar af en toe zien.

van grote stress voor schoolexamens en het idee dat je het nooit nog drukker zou krijgen dan dat schooljaar (helaas...) PO's die er nog even tussen door kwamen, boeken die je moest lezen en wel 13 hoofdstukken voor Bio moest leren voor één toets. En elke keer werd mijn harde werken beloond met betere resultaten dan ik had verwacht

van mijn mondeling Frans. Ik heb nog nooit, nooit ergens zo tegen op gezien of ben ergens zo bang voor geweest. Maar het was wel een gebeurtenis waar ik mijn angst bij wist te overwinnen en met opgeheven hoofd mijn verhaal deed. Omdat ik in mijn achterhoofd dacht: ik kan het vertellen aan iemand die half Frans is dus dan kan ik het ook aan Ri, die zelf niet eens Frans is. (dit kwam niet vanuit mijzelf maar was tegen mij gezegd door degene die half Frans is ;))
En niet alleen in die situatie heb ik uiteindelijk mijn hoofd omhoog kunnen houden, het heeft er voor gezorgd dat ik tegenwoordig bij alles waar ik tegen op zie denk: het kan nooit zo erg zijn als je Franse mondeling.

van de examenstunt. Bordjes van lokalen omgewisseld, een lokaal met post-its, met aluminiumfolie, wc-papier en een met ballonnen. Met zesde klassers op het schoolplein bivakkeren. Zoveel mogelijk mensen die zich in ons vouwwagentje wilde proppen en om half 5 's ochtends met Teddy en Baptiste door Den Haag wandelen omdat we gek werden van alle dronken en irritante mensen. Een avond met een herinnering maar helaas ook een avond van vervelende roddels.

van de meivakantie die eigenlijk geen vakantie was, maar 2 weken fulltime leren. En voor de eerste keer met dodenherdenking naar de Waalsdorpervlakte.

van de eerste 2 examens die vreselijk gingen naar mijn gevoel, in een gymzaal zitten terwijl het buiten 25 graden is. Ons laatste examen Frans voorbereiden met Franse films kijken en daarna eindelijk, eindelijk, eindelijk vrij.

van de examenreis natuurlijk! Met zn 17en naar Mallorca. 2 appartementen die aan het eind van de week een beetje gehavend waren. Voetbal kijken met Spaans commentaar, een kasteel, kingsen, aquagym zonder aqua, kakkerlakkenjacht, zelf koken, mensen beter leren kennen, liefdesverhalen tot 7 uur 's ochtends en dan nog even 3 uurtjes slapen, uitgeput maar met mooie herinneringen terug in het vliegtuig

van de examenuitslag waarbij mijn ouders nerveuzer waren dan ik en ik nerveuzer was voor anderen dan voor mezelf. En een paar weken daarna de diploma uitreiking. De laatste keer echt met het hele jaar en alle docenten samen. Met een lief praatje van Hulshof, mooie jurken en afscheid van leraren.

van mijn eerste echt baantje als serveerster bij LTT, want nu best leuk leek, maar op dat moment verschrikkelijk zwaar en echt niet geweldig was. Van de zomervakantie waarin ik niet op vakantie ging en waarin ik naar de UIT-week ging.

Ook was 2012 het jaar van de grootste verandering in mijn leven tot nu toe;
Studeren in Utrecht en daar ook op kamers. Leuk, vermoeiend, spannend en soms ook wel moeilijk. Heel veel nieuwe mensen en heel veel nieuwe ervaringen. Lekker zelf mijn gang gaan, koken, mensen uitnodigen, onderuit gezakt op de bank, maar helaas ook heel hard werken.

Het jaar van mijn eerste vriendje, liefde en beste maatje, van weten wie je beste vriendinnen zijn, van heel veel eerste keren, van heel veel dingen die nooit meer zullen gebeuren en een heleboel bijzondere dingen.

2012, ik vrees dat het nog wel even gaat duren voordat er weer zo'n soort jaar zal zijn...