'S avonds laat in de auto met muziek op. Moe zit je onderuitgezakt op de achterbank en langs de snelweg zie je een zee van lichtjes.
Op een of andere manier geeft dat mij zo'n tevreden, fijn gevoel.
Meestal is het als we in Gouda zijn geweest. In Gouda wonen goede vrienden van ons.
De beste vriend van mijn vader woonde daar, maar die is overleden.
Ik ben blij dat verder alles hetzelfde is gebleven.
Het is altijd zo ontzettend gezellig met Charlotte, Jelmer en Ward.
Het is misschien raar om te zeggen, maar het voelt inmiddels meer alsof ze familie zijn.
Ik ken ze al mijn hele leven, ben met ze op vakantie geweest en heb dingen met ze meegemaakt.
Jelmer en Ward zijn inmiddels 21 en 23 en ook ik begin steeds meer mijn eigen leven te krijgen.
Het zou raar zijn als ik ze op een gegeven moment niet meer zou zien. Ik hoop dus dat we dat waar onze vaders ooit mee begonnen zijn kunnen doorzetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten